Odpustowa niedziela

Tegorocznym uroczystościom odpustowym przewodniczy parafia Chrystusa Króla. Msze święte na cmentarzu parafialnym przy ulicy Brzeskiej zostaną odprawione o godz. 10 i 12.

Tradycyjnie odpustowym uroczystościom towarzyszyć będzie kwesta. Harcerze i członkowie Akcji Katolickiej w godz. 9-14 zbierać będą do puszek pieniądze na renowację zabytkowych pomników znajdujących się na cmentarzu.

Cmentarz katolicki przy ulicy Brzeskiej został założony w 1807 roku. W roku 1838 na cmentarzu zbudowano kaplicę św. Rocha.

Kim był święty, któremu zawdzięczamy coroczny odpust? Z pochodzenia Francuz. Żył w XIV wieku. Jego historię możemy poznać na podstawie podań, często legendarnych. Urodził się w zamożnej rodzinie w Montpellier. Odznaczał się wielką pobożnością, był prawdopodobnie zafascynowany kultem św. Franciszka z Asyżu. Sprzedał odziedziczony po zmarłych rodzicach majątek, a pieniądze rozdał ubogim. Następnie wyruszył w pielgrzymkę do Rzymu. Po drodze napotkał szerzącą się epidemię dżumy. Nie troszcząc się o własne bezpieczeństwo, opiekował się zarażonymi. Podobnie postępował, gdy dotarł do Wiecznego Miasta. Jego postawa oraz dar uzdrawiania zjednały mu opinię świętego. Gdy zaraza w Rzymie wygasła i miasto powróciło do normalnego życia, Roch postanowił powrócić do Francji. W drodze powrotnej znów zastał epidemię dżumy. Posługując zadżumionym, tym razem sam zaraził się tą chorobą. By nie zarazić innych, schronił się w pobliskim lesie. Według podania, wytropił go tam pies (w legendach nazywany Roszkiem). Po śladach psa odkrył Rocha właściciel pobliskiego gospodarstwa. Człowiek ten zabrał go do siebie i opiekował się nim aż do wyzdrowienia. Po powrocie do zdrowia, św. Roch udał się w dalszą podróż. W przygranicznym miasteczku Angera aresztowano go pod zarzutem szpiegostwa, poddano torturom i uwięziono na ponad 5 lat. Wycieńczony zmarł około 1327 roku, w wieku zaledwie 32 lat. Według niektórych hagiografów, po Jego śmierci, na ścianie celi więziennej odkryto napis:

Panie, jeśli mam o co prosić, to spraw łaskawie,

aby dla zasług najukochańszego Syna Twego

został uleczony każdy, kto mnie

w zaraźliwej chorobie wezwie o pomoc.

Gdy rozpoznano, kim był nieznany więzień, ciało św. Rocha umieszczono w miejscowym kościele parafialnym, uznając go za męża świętego. Potem przeniesiono je do Wenecji. Kult św. Rocha rozwijał się, gdy liczne epidemie dziesiątkowały ludność. Rozwojowi sprzyjała działalność franciszkanów, którzy uważali go za swojego tercjarza.

W Polsce św. Roch był czczony już w XV wieku. Stał się patronem chroniącym od wszelkich chorób i opiekunem zwierząt domowych.